غزلواره دریغ
خواستم با اشک
بار دل سبک سازم
نشد
دودمان درد را
از بن براندازم
نشد
گونه خیس و
جان پر آشوب و
دلم آسیمه سر
خواستم در خلوتم شعری بپردازم
نشد
ساده بودی
ساده تر از شبنمی بر روی برگ
شب که نه
شب ها نشستم تا سحر در وصف تو
تا که شاید
یک دوبیتی
یا غزل سازم
نشد
کوهی از اندوه را بر دوش بردن مشکل است
تا شدم در خویشتن
از تلخی ایام درد
هی زدم تا قامتی از نور برافزارم
نشد
آه ، ای ، خوب
ای یقین رفته ، اما ماندنی
ای همیشه گفتنی
ای همیشه خواندنی
آمدم داغ تورا
با لاله ها قسمت کنم ،
لب گشودم تا کلامی را بیاغازم
نشد !
:: بازدید از این مطلب : 1987
|
امتیاز مطلب : 117
|
تعداد امتیازدهندگان : 38
|
مجموع امتیاز : 38
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
